Оиди равоншиносӣ

Салом Соима
Ҳарчанд шумо ҳар кори аз даст меомадаро мекунед, то издивоҷ ва оилаи хушбахт дошта бошед, лекин ҳодисаҳои ногаҳоние рӯй дода метавонанд, ки аз сабаби онҳо нигоҳ доштани хурсандиатон душвор мегардад. Вақте ки мо бо душвориҳо рӯ ба рӯ мешавем, принсипҳои зеринро ба кор баред, шумо ва оилаатон ҳатто вазъиятҳои душвортаринро паси сар карда метавонед.
1. Дар дуо кӯмак пурсед, то орому солимфикр монед
Ҳамаи имкониятҳои беҳтарине, ки ба шумо дастрасанд, истифода баред
2. Ба худатон ва оилаатон ғамхорӣ намоед
«Дили оқил дониш пайдо мекунад, ва гӯши хирадмандон толиби дониш аст». Оиди ин ё он масъала маълумоти пурра ҷамъ кунед ва дигар омилҳоро ба назар гиред. Муайян кунед, ки ҳар як аъзои оилаатон ба чӣ ниёз доранд. Бо онҳо сӯҳбат намуда, ба суханонашон таваҷҷӯҳ кунед.
Агар шахси наздикатонро аз даст диҳед, чӣ бояд кард? Аз нишон додани ҳиссиётатон шарм накунед. Ҳамчунин ба таври кофӣ дам гирифтан ва аз хоб сер шудан муҳим аст.  Ба туфайли ин дар вазъиятҳои нохуш истодагарӣ кардан осонтар мешавад.
Чунин карда метавонед:
Бигзор муошират бо аъзоёни оилаатон то сар задани нохушӣ барои шумо одат шавад. Он гоҳ ҳангоми ба миён омадани душвориҳо, онҳо бо шумо бемалол гап мезананд
Бо шахсоне ки ба чунин вазъият дучор шудаанд, сӯҳбат кунед
3. Дастгирии лозимаро қабул кунед
«Дӯст ҳар вақт дӯст медорад, ва бародар барои рӯзи сахт таваллуд мешавад».  Дӯстонатон ба шумо ёрӣ додан мехоҳанд, лекин онҳо шояд намедонанд, ки чӣ тавр инро кунанд. Аз гуфтани он ки шумо дар асл ба чӣ ниёз доред, худдорӣ накунед. Ҳамчунин аз шахсон кӯмаки равониву рӯҳонӣ пурсед.
Вақте ки шумо ба онҳое, ки барои рӯҳбаландшавӣ ниёз доранд, мадад мерасонед, пас худатон аз ин тасалло хоҳед ёфт. Ҳамеша ба онҳое, ки мӯҳтоҷанд мадад расонед ва худро аз касоне ки шуморо дӯст дошта, ғамхорӣ мекунанд, дур нагиред.
Соима, чунин карда метавонед:
Ба дӯсти наздики худ дилатонро холӣ кунед ва кӯмаки ӯро рад накунед
Аниқ ва ошкоро дар бораи ниёзҳоятон гап занед
Ҳамаи ҷонибҳои вазъиятро бинед
Агар вазъияти тағйирёфта натиҷаҳои мехостагиатонро ба бор наоварад, умедро аз даст надиҳед. Чӣ тавре ки дар урфият мегӯянд "дунё ба умед аст".